Hatırlanması ve yaşanması istenmeyen sancılı, kavgalı yıllardan bir yıldı 1973 yılı...

Okullar, çeşitli ideolojilerin savaş alanı yapılacaktı...

Anarşi, neredeyse ülkemizin makûs talihi olacaktı...

Ülkesinin geleceğine umutla bakan gözler, artık boşa bakıyordu...

O ak yakalı çocuklar, ideoloji kavgasından fırsat bulup gelemeyen öğretmenlerinin boş bıraktıkları sınıflarda boyunlarını bükmüş oturuyorlardı...

Bu nasıl meslek aşkıydı ki tüm öğretmenleri, bu ülkenin gelecekteki tek umudu olan çocuklarının eğitiminde farklı düşündürüyordu. Bir öğretmenin yüreğinde esen görev aşkı, ötekisinin gönlünde bir tüyü bile oynatamıyordu...

O günlerin akşamında bu kavgaya çözüm bulmak için tüm çalışanlar olarak Genel Müdürün başkanlığında toplanmıştık. Kimimiz öğretmenlik mesleğinin kutsallığını anlatacak, kimimiz de öğretmenleri birlik ve beraberliğe götürecek kitapların yayımlanmasını öneriyorduk. Ama içimizden biri, evet iyi hatırlıyorum, Arşiv Kütüphanesi kurucusu Ferit Ragıp Tuncor, hiçbirimizin söylemeyi akıl edemediği bir öneriyi ortaya attı:

-Dergi çıkaralım, adı da “Millî Eğitim” olsun! dedi.

Dedim ya, hiçbirimizin söylemeyi akıl edemediği bu öneri, birden hepimizin aklına yatıverdi.

Millî Eğitim Dergisi, böylece bu ilkbahar akşamında tomurcuklandı...

Nisan 1973’de de doğdu!

Millî Eğitim yayınlarının geçmişe giden yolunun istasyonu Arşiv Kütüphanesi’ydi. Okuyanlar, kalemiyle konuşanlar, Matbaa-i Âmire dönemine buradan giderlerdi.

Millî Eğitim, dergiler zincirinin son halkasıdır. Kalın bir halkası...

Arşiv Kütüphanesi’nin tozlu raflarında elimize takılan Millî Eğitim’in 1. sayısı, Millî Mücadele yılları Ankara’sının kerpiç evlerine benziyordu...Onun gibi sağlamdı, gösterişsizdi ve mütevazıydı...

Ve... ve 23 yıl Millî Eğitim dergisiyle içiçe oldum. Önce tashih memuruydum; sonra yazarı, Yazı ‹şleri Müdürü, Yazı Kurulu Üyesi, Genel Yayın Yönetmeni oldum.

şimdi sevgili Millî Eğitim Dergisine 26. kez merhaba!

İyiki doğdun Millî Eğitim!..

Daha çok 26 yıllar yaşa e mi!...