|
MİLLİ EĞİTİM DERGİSİ |
Sayı 165 |
Kış 2005 |
ANA SINIFLARINDA RESİM ETKİNLİĞİNİN DENETİMİ |
Emine BAYRAM TOPDAL* |
|
Okul öncesi dönem boyunca çocuk, var olan gizil güçlerini resmederek, oyun oynayarak kendiliğinden ortaya koyar ve böylece hayata hazırlanır. Bizim görevimiz, çocuğun bireysel gelişim düzeyine uygun eğitimi verip, geniş özgürlükler tanıyarak, özgün ürünler yapmasına yardımcı olmaktır. Resim etkinlikleri çocuğun, kendi kendisiyle ve çevreyle iletişim kurarak diğer etkinliklerde öğrendiklerini çizgi ve renklerle anlatmasıdır. Bu nedenle, ana sınıfı etkinliklerinin çocukların gelişim süreci göz önünde tutularak uzun süreli gözlenmesi ve değerlendirilmesi gereklidir. Yapılan çalışmanın amacı, ana sınıflarında resim etkinliğinin denetiminde eğitim denetçilerinin denetim uygulamalarına katkıda bulunarak, neleri nasıl yapacaklarına ışık tutmaktır. Denetçilerin, resim etkinliğinin denetiminde öğretmenin alandaki yeterliği, çalışması, uyguladığı yöntem ve teknikleri görebilmesi için bu alanda bilgili olması gerekir. Anahtar Sözcükler: Ana sınıfı, etkinlik alanı, resim etkinliği, denetim
Giriş Çocuğun gelişim evrelerinin anne, baba, öğretmen ve diğer yetişkinler tarafından bilinmesi ve çocuğun yakından izlenmesi eğitimde önemli bir önkoşuldur. Eğitim etkinlikleri, çocuğun kendini tanımasına ve yeteneklerini sınayarak geliştirmesine fırsat verecek şekilde planlanmalıdır. Çocuğun uyarılması ancak zenginleştirilmiş bir çevre ile mümkündür. Her çocuk kendi özelliklerine ve hazır bulunuşluk düzeyine göre hızına uygun olarak, çevre koşulları ile desteklenmelidir. Yetenek insanlar arasında farklı şekilde dağılmıştır. Çocuğun başarılı girişimleri onu yeni başarılara yöneltmek ve öğrenme isteğini pekiştirmek amacıyla desteklenmelidir. Bunu sağlamak için farklı olanaklar sunularak, çocuğun merakını giderecek, kavrama yeteneği konusunda isteklendirecek, cesaretlendirecek etkinliklere zaman ayırmak gerekir (Başar, 1999, 17-21; Yavuzer, 1997, 28). Çocuk, var olan gizil güçlerini resmederek, oyun oynayarak kendiliğinden ortaya koyar. Bizim görevimiz burada onu belli kalıplara sokmak değil, bireysel gelişim düzeyine uygun eğitim verip geniş özgürlükler tanıyarak onun kendisini ifade etmesine yardımcı olmaktır. Ana sınıfı ortamında resim etkinliğini engelleyen etmenler şöyle özetlenebilir: • Çocuğu ilgi, istek duymadığı konu ve gereçlerle çalışmaya zorlamak, • Çocuğa gerekli teknik bilgiler vermeden çalışmaya geçmek, • Araç-gerecin yetersiz oluşu veya çocuğu eğlendirmeyen araç-gereçler kullandırmak, • Çalışma ortamının yetersiz oluşu (karanlık, gürültülü, çok dar vs.), • Çalışma süresinin yetersiz oluşu, • Çocuğu bir örneğin aynısını yapmaya zorlamak, özgür düşünceyi engelleyici tutum içinde olmak, • Aşırı eleştirici, yönlendirici tutum sergilemek, • Farklı, özgün ürünleri dikkate almamak, • “Daha güzel hangisi oldu?” gibi çocuklar arasında karşılaştırmalar yapmak, • Sadece güzel olduğu düşünülen ürünleri sınıf içerisinde sergilemek (Resim-İş Dersi Programı; Program, 2002). Hayata hazırlık döneminde olan çocuğa; öğretmen, okul çevresi ve aileden gelen en küçük baskı onun dünyası üzerinde hayal kırıklığı yaratabilir. Ana sınıflarında görevli kişiler yeterli eğitimi almak koşuluyla her an etkinlik alanında bulunmak, çocukları yönlendirmek ve rehberlik etmek zorundadırlar. Ana sınıflarında çocuk boyanın, oyunun içinde gelişecek, yaptığı resimleri onun dünyasını oluşturacaktır. Resimleri, “Bbu renk ağaç mı olur?” gibi sözlerle asla eleştirilmemelidir. Bir sonraki adımda çocuğun neler yapabileceğine bakılarak, olanaklar artırılmalıdır. Problem Durumu
Hiç kimse başkasının yaklaşım biçimine, iç dünyasına el uzatmak hakkına
sahip değildir (Tebliğler Dergisi, 1999, 2498, 5-28-29-31). Resim
etkinliği,çocuğa belli bir biçim verip "bunu yap" gibi yönergelerle,
kendi istediğimizi yaptırmak veya "ne isterseniz yapın" demek değildir.
Çocuğa geniş özgürlükler tanıyarak onda var olanı ortaya çıkarmaktır. Bu
özgürlükte sınırsız araştırma ve denemelere giren çocuk, kendi dünyasını
tanır, yaratıcı gücünü geliştirir ve yeni dünyasını oluşturur. Özgürlük,
çocuğu kendi halinde bırakmak olarak değil, her çocuğun kendine özgü
yöntemlerinin belirlenebilmesi özgürlüğü olarak anlaşılmalıdır (Resim-İş
Programı, 2000, 4-6; Balamir, 1996, 5-15; San, 1990,17). Araştırmacılar tarafından, denetçilerin diğer ders ve alanlara ağırlık vermesi sonucu; resim etkinliğinin gerekliliği ve önemi üzerinde yaklaşımlarının olmadığı, uygulama bütünlüğü esas alınarak denetimin yapılması gereği belirtilmiştir. Denetçilerin, resim etkinliğinin denetiminde öğretmenin alandaki yeterliği, çalışması, uyguladığı yöntem ve teknikleri görebilmesi için bu alanda bilgili olması gereği araştırmacıların üzerinde durduğu bir husustur (Sanaç, 2000, 68-151). Yine araştırmacılar, denetçilerin % 45’inin kendilerini resim etkinliğinin denetimi için eksik bulduğu sonucuna ulaşmışlardır (Tülü, 1998, 146).
Denetçilerin sınıf içi etkinliklerin denetiminde farklı davranışlar
gösterdikleri, farklı ölçütler kullandıkları, verdikleri puanlar
arasında tutarsızlıklar olduğu bir durumda denetlenenlerde de şikâyetler
oluşturduğu bilinmektedir. (Uludüz,1996, 8). - Yaratıcı düşünebilme
- Düşündüğünü çeşitli yöntem ve tekniklerle, estetik bir bütünlük içinde
görselleştirebilme Resim eğitimi, dünyayı yaşanır hâle getirir. İnsanları katı gerçeklerden alıp, masallar ülkesine götürür. Sevgiyi öğretebilmek, görmeyi, düşünmeyi ve anlatabilmeyi başarmak içindir. Çocuk için asıl ve değerli olan küçük hikâyeleridir. Resim de bu hikâyeleri anlatma yollarından biridir (Balamir, 1999, 49; Tol, 1993, 55-56; Artut, 2001, 188-190). Resim etkinlikleri çocuğun, kendi kendisiyle ve çevresiyle iletişim kurarak diğer etkinliklerde öğrendiklerini çizgi ve renklerle anlatmasıdır. Çocuk kendine ait olan bir eserin sergilenmesinden haz duyacağından çalışmaları sergilenmelidir. Resim etkinliklerinde değerlendirme önemlidir. Çalışmalar çocukların gelişim süreci göz önünde tutularak değerlendirilmelidir (Resim-İş Programı, 2000, 6-7; Artut, 2001, 188-202). Denetçiler, resim etkinliğinin özgünlük olduğunu ve hayata olan katkısını unutmamalıdırlar. Amaç Bu çalışmanın amacı; ana sınıflarında resim etkinliğinin denetiminin nasıl yapılacağının belirlenmesidir. Ana sınıflarında etkinlik alanları göz önünde tutularak, yasal, yönetsel ve bilimsel metinlerin incelenmesi, denetçi ve öğretmen görüşlerinin dikkate alınması sonucu elde edilen bilgiler ışığında “Ana sınıflarında Resim Etkinliğinin Denetiminde Yapılması Gerekenler” aşağıda sıralanmıştır. Ana Sınıfında Resim Etkinliğinin Denetiminde Yapılması Gerekenler İlköğretim denetçileri düzeltme ve geliştirme amacıyla etkinlik denetimi yaparlar. Ana sınıfı öğretmenlerinin çalışmaları sınıfın genel durumuna bakılarak bütün etkinliklerde çocuklara kazandırdığı beceri, tutum ve davranışlara göre değerlendirilir. Denetçilerin; denetim öncesi ana sınıfı nedir, ana sınıfı programında neler var, öğretmenin rolleri nelerdir, etkinliklerde neler nasıl yapılır gibi bilgileri edinerek, ana sınıfı ve resim-iş dersi programlarını okumaları, gelişmeleri izlemeleri ve bu doğrultuda belirli ilkelere göre denetim planlarını yapmaları gerekir. Planın basamaklarında etkinlik ortamında yapılması gerekenler tek tek ele alınır. Denetim günü yapılacak eylemlerin ne zaman, nerede, nasıl yapılacağı sıralanır. Basamaklardan biri de resim etkinliğinin denetimi olur (Başar, 1998, 13-18). Bu basamaklar şöyle sıralanabilir: 1. Sınıfa Giriş: Denetçi, çocukların etkinlik alanlarında yalnız bırakılamayacağı koşulundan hareketle, etkinlikler devam ederken öğretmeni çağırmaz, öğretmenle çalışma saati bitince görüşür. Sınıfa öğretmenle birlikte girer ve sınıfın bir üyesi gibi davranır. Çocuklarla tanışır, not almaktan kaçınır (Başar, 1999, 157-159; Artut, 2001, 188-189; Program, 1994, 17). a) Plan-Program Hazırlıkları: Plan, program hazırlıkları sınıf içindeki düzenin özeti olmalıdır. Bu planın değişebileceği göz ardı edilmemelidir. Denetçi her etkinlik için amacını belirler. Hazırlığında aşağıdaki sorulara yanıt arar: - Etkinlikler öğretmen-çocuk iş birliği içinde uygun şekilde planlanmış mı? - Hedef ve hedef davranışlar yeni beceriler kazandırmaya, eski becerileri geliştirmeye yönelik mi? - Etkinlikler çocukların gelişim ve hazır bulunuşluk düzeyine göre seçilmiş mi? - Hedeflere uygun yöntem seçilmiş mi? - Çocukların hepsi için önem taşıyan etkinliklerle birlikte, bireysel ilgi, gereksinim ve yeteneğe göre etkinliklere yer veriliyor mu? - Seçilen etkinlikler çocukların günlük yaşamında işine yarayacağı şekilde hazırlanmış mı? - Etkinlikler ana sınıflarında yapılan diğer etkinliklerle (müzik, drama, oyun, fen ve doğa vb.) ilişkilendirilerek eğitim bütünlüğünü geliştirici biçimde düzenlenmiş mi? - Çocukların gelişimini gösteren dosyalar tutulmuş mu? - Önceden yapılan resimler dosyalanıp hazırlanmış mı? b) Etkinlik Alanları İle İlgili Hazırlıklar (Fiziksel Çevre): Denetçi planının etkinlik alanının düzeniyle ilgili bölümünde aşağıdaki soruları dikkate alır: - Araç-gereçler seçilip gerektiği gibi hazırlanmış mı? - Etkinlik alanlarının bakımı ve temizliği yapılmış mı? - Araç-gereçler işlerin sırasına göre planlanıp, çocukların kolay alabilecekleri şekilde yerleştirilmiş mi? - Etkinlik alanındaki araç-gereçler ilgi uyandırıcı, hedeflere uygun ve günlük yaşamla bağlantılı mı? - Etkinlik masaları ve sandalyeler çocukların gelişimlerine ve etkinliklere uygun olarak düzenlenmiş mi? - Çocuklar için sağlık sorunu yaratmayacak, kullanıma uygun ortam hazırlanmış mı? - Resim sehpası var mı? - Çocuklar çalışma önlüğü giymişler mi? - Her çocuğun eşit düzeyde yararlanabilmesi için uygun olanaklar sağlanmış mı? - Etkinlik alanındaki çocuk sayısı dengeli mi? - Yıpranmış ve güncelliğini yitiren araç-gereçler yenilenmiş mi? - Etkinlik alanlarının rengi kullanım amaçlarına göre ayarlanmış mı? - Etkinlik alanları içinde ve dışında gürültü engellenmiş mi? - Etkinlik alanlarının ölçüsü (tavan, araç-gereç, pencere vb.) çocuğun gelişimine uygun mu? - Çevrede bulunan günlük yaşamda kullanılan gerçek araç-gereçlerden yararlanılmış mı? - Araç-gereçler ucuza mal edilmiş mi? - Çevre olanakları (müze, sanat galerileri vb.) kullanılmış mı? - Çalışmalar güzel-çirkin demeden sergilenmiş mi? - Etkinlik alanlarının çekiciliği ve uyumu sağlanmış mı? - Etkinlik alanının ısı, ışık ve havalandırma düzeni uygun mu? - Özgürlük ve düzenin dengelendiği bir sınıf ortamı oluşturulmuş mu (Başar, 1999, 157-159; Artut, 2001, 188-189; Program, 1994, 17-26)? c) Etkinlik Alanlarında İlişkiler ve Eğitim Düzeni: Denetçi, etkinlikleri gözlemlemek amacıyla ortamda bulunduğunda, insan ilişkilerinin niteliğine dikkat eder. Kendisi de etkinliğe katılarak aşağıdaki sorulara yanıt arar: - Araç-gereç kullanımına ilişkin ön açıklama yapılıyor mu (boya, makas, kâğıt vb)? - Çocuklar kişisel çalışmalara yönlendirilmiş mi? - Çocuklar çalışmaya isteklendirilip, cesaretlendiriliyor ve severek çalışmaları sağlanıyor mu? - Çocuklar kendi yetenek ve becerilerini rahatça kullanıyor mu? - Konu bulmakta zorluk çeken çocuklara müzikli öyküler, masallar anlatılıp heyecanlandırılarak coşkulu ortamlar yaratılıyor mu? - Çocuklar resim yaparken bireysel düşünmeye ve bunu görselleştirmeye yöneltilmiş mi? - Çocuklar araç-gereçleri uygun kullanıyor mu (kullanınca yerine bırakma, temizleme, koruma vb.)? - Bireysel ve grup etkinlikleri çocukların bütünsel gelişimlerini gerçekleştirici biçimde uygulanmakta mıdır? - Çocuklar istedikleri etkinliğe katılıyor ve sonlandırıyor mu? - Çocukların oturmaları, kalkmaları, duruş pozisyonları resim üzerine kapanmaları, arkadaşları ile olan ilişki ve alış verişlerinden, boyaları tutuşlarına kadar öğretmen yardımcı oluyor, rehberlik yapıyor mu? - Katılmak istemeyen çocuklara öğretmen nasıl davranıyor? - Çocuklar için bir yardım isteme sistemi kurulmuş mu? - Çocukların yaptıkları resimler yorumlatılıyor mu? - Çocukların yaratıcı düşünme, araştırma, düşündüklerini açıklamalarına fırsat veriliyor mu? - Yaparak-yaşayarak öğrenme sağlanıyor mu? - Öğretmen ile çocuk arasında güven ilişkisi var mı? - Çocukların yaptıkları resimleri öğretmen eleştiriyor mu? - Öğretmen Türkçeyi iyi kullanıp çocuklara örnek oluyor mu? - Sözlü-sözsüz iletişim kuruluyor mu? - Çocuklar öğretmeni ile açık ve rahat bir şekilde konuşuyorlar mı? - Öğretmen çocukların içten çaba ve katkılarını dikkate alıp kabul ediyor mu? - Çocuklara soru sorma olanağı verilip, sorulara çok yönlü yanıtlar aramaları sağlanıyor mu? - Yapılan yanlışlar düzeltiliyor mu? - Çocukların düzeyine uygun yöntemle değerlendirme yapılıyor mu? - Öğretmen değerlendirme için gözlem tekniklerini kullanıyor ve kayıt tutuyor mu? - Değerlendirme yöntemleri, çocuk için anlamlı mı? Çocuklar çalışmalarını yaparken denetçi onların çalışmalarına katılarak, çalışmalarıyla ilgili sorular sorar ve çocuklarla konuşur, gerektiğinde çocukları yönlendirir. Çalışmaya katılmayan çocuğa nedenini sorar. Çalışmasını yapan çocuğa, “ne yapmak istediğini, neden bu çalışmayı tercih ettiğini, çalışmasını daha sonra ne yapacağını” sorarak resimleri yorumlatabilir. Gerektiğinde bir çalışmayı kendisi yönetir.
2. Sınıftan Çıkış:
Etkinlik
alanından ayrılırken çocuklarla vedalaşır veya dikkatlerini dağıtmayacak
şekilde çıkar. Sonuç ve Öneriler Denetçi denetim iş ve işlemlerinin tamamında denetim amaçları ve ilkelerini gözetmelidir. Bu süreçlerin hiçbirinde öfkelenmemeli, anlayışlı, güler yüzlü, dikkatli, özenli, nesnel davranmalıdır. Uygulama bütünlüğü esas alınarak denetim raporunu yazmalıdır (Başar, 1998, 17-18). Kısaca denetim, iş birliğine, güvene dayalı ve sürekli olmalıdır. Eğitim etkinliklerinin denetiminde belirlenen hedeflere ne ölçüde ulaşıldığı, nelerin nasıl yapılması gerektiği belirlenir. Ana sınıfında resim etkinliklerini denetleyecek olan denetçinin alanının resim-iş/resim olması nesnelliği artıracaktır. Bu nedenle, denetçilerin, resim etkinliğinin denetiminde öğretmenin alandaki yeterliği, çalışması, uyguladığı yöntemleri görebilmesi için bu alanda yeterli bilgiye sahip olması gerekir. Doğru bilginin doğru karar vermeye götüreceği unutulmamalıdır. Değerlendirme tek bir etkinliğe yönelik olarak kısa süreli gözlem sonucuna göre değil, gün içinde değişik etkinlikler sınıf bütünlüğü gözetilerek sürekli gözlem şeklinde yapılmalıdır. Denetim formlarında resim etkinlikleri ile ilgili sorular oluşturulmalıdır. Uygulama bütünlüğü esas alınarak denetim raporunu yazmalıdır. Kısaca denetim, iş birliğine, güvene dayalı ve sürekli olmalıdır. Çocuklar tek tek çağrılarak onlara yapması gerekenler söylenip, neleri yapıp yapamadıklarının listelenmesi, resimlerin eleştirilmesi şeklinde bir değerlendirme kesinlikle yapılmamalıdır. Denetçilerin, ana sınıflarının denetimindeki denetçi rol ve yeterliklerini gerçekleştirebilmeleri için okul öncesi eğitim alanında, hizmet öncesinde uygun bir eğitimden geçirilmeleri sağlanmalıdır. Hâlen görevli olan denetçilerin meslekî açıdan daha etkili olmaları amacıyla hizmet içi eğitim çalışmaları düzenli olarak sağlanmalıdır. Denetçi, ana sınıfı öğretmeni ve resim-iş/resim öğretmeni iş birliği içinde ve eşgüdümlü çalışmalıdır. Kaynakça ARTUT, Kazım (2001). Sanat Eğitimi, Kuramları ve Yöntemleri. Anı Yayıncılık, 1. Baskı, Ankara. BALAMİR, Bünyamin (1999). Sanat Eğitiminde Özgürlük ve Özgünlük, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1. Baskı, Ankara. BAfiAR, Hüseyin (1999). Sınıf Yönetimi, PEGEM Yayıncılık, 4. Basım, Ankara. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme (1999). Tebliğler Dergisi, Cilt 62, sayı 2498, Mart. GÜVEN, Yıldız (1999). Erken Çocuklukta Yaratıcılık Yeteneğini Tanıma ve Geliştirme, Marmara Üniversitesi Ana Sınıfı Öğretmeni El Kitabı, 1. Basım, YA-PA, s. 117, Ağustos, İstanbul. http://ooegm.meb.gov.tr/, “Okul Öncesi Eğitim Kurumları Yönetmeliği”, Temmuz 2004. _______; 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul Öncesi Eğitim Programı”, Haziran 2002. İLHAN, Ayşe Çakır (1999). “Aktif Öğrenme, Öğrenme Stratejileri ve Materyal Kullanımı (Resim-İş Dersi Planı)”, İlköğretim Müfettişleri Semineri, Süleyman Demirel Üniversitesi Burdur Eğitim Fakültesi, Seminer Notları. MEB (Millî Eğitim Bakanlığı), (2000). İlköğretim Dersi Programı, Resim-İş Dersi Programı 6-7-8, İstanbul. _______; İlköğretim Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliği, (1999). Tebliğler Dergisi, Sayı:2505, Ekim. _______; İlköğretim Müfettişleri Başkanlıkları Rehberlik ve Teftiş Yönergesi, (2001). Tebliğler Dergisi, Sayı: 2521, fiubat. Millî Eğitim fiurası (1981). Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları, Ankara, 23-26 Haziran. ÖZ, M. Feyzi (1977). Türk Eğitim Sisteminde İlköğretim Müfettişlerinin Rolü, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara. ÖZER, Ali Kemal (1999). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Teftiş Uygulamaları (Eskişehir İli Örneği), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara. SAN, İnci (1990). “Resim Öğretiminde Yaratıcılık-Tüm Beyinsel Yaratıcılık”, Resim-İş Öğretimi ve Sorunları, TED Öğretim Toplantısı, TED Yayınları, s. 145-173, Ankara. SANAÇ, Nurdan Erdoğan (2000). İlköğretim Okulu Resim-İş Derslerinde Denetim/Rehberlik (1.Sınıftan 5. Sınıf Sonuna Kadar), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Resim-İş Eğitimi Ana Bilim Dalı, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara. TAfiDEMİR, Vicdan (1999). Okul Öncesi Çocuklarda Sanat Eğitimi, Marmara Üniversitesi Ana Sınıfı Öğretmeni El Kitabı, 1. Basım, YA-PA, s. 137-138, Ağustos, İstanbul. TÜLÜ, Hacı (1998). Okul Öncesi Eğitimi Öğretmenlerinin İlköğretim Müfettişlerinin Yeterlilik Alanlarını Algılama Düzeyleri, Gazi Üniversitesi Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bilim Dalı, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara. TOL, Z.Alev (1993). Bir “Ben” Tekniği Olarak Resim Etkinliği, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Resim Anasanat Dalı, (Yüksek Lisans Eseri Raporu), Eylül, Ankara. ULUDÜZ, Sezgin (1996). İlköğretim Kurumlarında Sınıf İçi Etkinliklerin Denetiminde Müfettiş Davranışları, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi Teftişi Planlaması ve Ekonomisi Bilim Dalı, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Temmuz, Ankara. YILDIRIM, Vesile, ÖNER, Serdar (1997). “İzmir Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Kaliteyi Olumsuz Yönde Etkileyen Nedenler ve Çözüm Önerileri”, 1. Ulusal Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi, s. 628-630, Mayıs, Ankara.
Abstract During pre-school period, the child puts forward his/her existing latent power by drawing or playing games so that prepares himself/herself for life. Our duty is to help him/her to produce original products by giving suitable education to his/her individual development level and providing them more freedom. Drawing activities are the child’s explanation of learned things in other activities with lines and colors by means of communicating with himself/herself and with environment. Therefore, the activities in nursery should be observed and evaluated for a long time by considering children’s developmental process.
The aim of this work is
to help to the supervisors how and what to do by contributing them in
supervision of drawing activity in nurseries. Supervisors should be well-informed about supervision of drawing activity in order to understand teacher’s sufficiency, works, methods and techniques. Key Words: Nursery school, activity area, drawing activity, supervising
* MEBPersonelGenelMüdürlüğü EğitimUzmanı
|
|
|
[ yukarı ] |